Hoe Magie werkt. Ook voor jou. En niet moeilijk.

Het is weer trend: ‘magic in business’, bereik je droomdoelen, creëer je eigen realiteit.
Maar het is niks nieuws. 
En de methode is eenvoudig.

23 jaar geleden kwam ik dankzij deze methode aan mijn droom-appartement.
Nog steeds ben ik verwonderd en dankbaar dat ik op een unieke plek mag wonen.

Ik was de afgelopen jaren een beetje vergeten dat creëren werkt.
Want DAT het werkt, daar ben ik van overtuigd.

Je moet er wel wat voor doen.
Maar het is leuk om te doen.

Nee, niet heel hard werken.

Nu er weer veel over ‘Magic in Business’ enzo gepubliceerd wordt, dacht ik mijn verhaal te delen.

Want als ik dit kan, kun jij het ook.

Misschien inspireert het jou om je doelen te realiseren.
Of misschien vind je het gewoon een mooi verhaal, zo vlak voor Kerst.

Hoe magie werkte voor mij

Eerst een situatieschets:
ik was 28, zat ik het laatste jaar van mijn (laat begonnen) grafische opleiding en woonde op een krappe studentenkamer.

Een goede vriend stelde voor om samen een ruim appartement te huren.
Met z’n tweeën was dat financieel goed op te brengen.
Zo gezegd zo gedaan.

Helaas ging de vriendschap daar snel ter ziele.
Ik voelde me niet meer prettig en besloot te vertrekken.
Maar woonruimte vinden in het centrum van de stad is niet gemakkelijk.

Ik vond een tijdelijke nieuwe kamer. Het contract eiste dat ik op 15 juni van het jaar daarop weg zou zijn.
Niet ideaal, maar ik was op dat moment zo opgelucht dat ik akkoord ging.

In dat laatste studiejaar werd ik in beslag genomen door mijn afstudeerproject en examenvoorbereidingen.
Daarnaast besloot ik dat ik mijn verjaardag groots wilde vieren (eind april, 80 mensen uitgenodigd).

Kortom, ik had geen tijd om een nieuwe woonplek te zoeken.

De datum 15 juni kwam snel dichtbij.
Het schrikbeeld van spullen opslaan en hier en daar op een bank de nacht doorbrengen doemde op.

Ik besloot om de positief-denken, affirmatie/realisatie technieken of hoe ze ook heten mogen, in de praktijk te brengen.

Hoe creëren werkt

Allereerst vroeg ik me af:
Hoe zou mijn ideale woning eruit moeten zien?
Welke ruimtes heb ik nodig?

Ik schreef al mijn wensen op.
Het papier kon ik niet meer terugvinden, voor het schrijven van deze blog. De belangrijkste dingen die ik me herinner:

• het moet een zelfstandige woonruimte zijn (geen gedeelde badkamer, keuken, wc meer)
• in of vlakbij het centrum
• ik wil de seizoenen zien wisselen (mijn uitzicht was een blinde muur)
• ik wil genoeg ruimte hebben voor mijn hobbies (schilderen, met hout werken. Opslagruimte voor materialen en gereedschappen)
• EN … het moet er vóór 15 juni zijn.

Bij iedere zin vroeg ik me af:
is dit werkelijk een diepe wens (in het engels: a ‘heart-felt’ wish)?

Ik schreef ze op in de tegenwoordige tijd:
“ik woon in een prachtig appartement, met zicht op de natuur en genoeg ruimte voor mijn hobby’s, …” etc.

Daarna leerde ik de tekst uit mijn hoofd.

Iedere dag ging ik er even voor zitten.
Na een korte meditatie nam ik mijn tekst in gedachten.
(Ik ben niet goed in mediteren, maar visualiseren werkt voor mij wel.)

Zin voor zin vroeg ik me af:
Hoe zou het voelen als deze wens realiteit is?
En dan voelde ik me zooo helemaal blij en gelukkig worden.

Daarna ging ik weer over tot de orde van de dag, in het vertrouwen dat het Universum de weg wist te vinden.
Zo stond het althans in de boeken.

En toen…

In die laatste weken liep ik langs de oude watermolen in het stadspark.
Een groot bord gaf aan dat er appartementen in gerealiseerd werden.
Mijn hart maakte een sprongetje, en ik dacht: Hier wil ik wonen.
HIER. Nergens anders.

Maar dat wou nog niet zeggen dat ik hier een appartement kreeg…

Ik stond al lang ingeschreven als woningzoekende en had al een aardig aantal punten.
Hoe meer punten, hoe eerder je aan de beurt was om een woning toegewezen te krijgen.
Ik stond bijna bovenaan de lijst.

Destijds ging het gerucht onder woningzoekenden dat, wanneer je de ambtenaren bij het woningverdeelburo maar vaak genoeg belde, je eerder een woning toebedeeld kreeg omdat ze van je gezeur af wilden zijn.
Ik heb wel een aantal keer gebeld hoor, maar dit was niet zo mijn manier. En ik had daar ook geen tijd voor.

Wel kwam ik erachter welke ambtenaar verantwoordelijk was voor de woonruimteverdeling.
Ook wanneer de selectie zou plaatsvinden van woningzoekenden die in aanmerking kwamen.
En dat ik bovenaan de lijst stond.

Maar ook dat wou niet zeggen dat ik een van die appartementen kreeg.

Eén van de regels was dat je 3x een passend aanbod mocht weigeren, zonder puntenaftrek.
Ik had net een week vóór de selectie van kandidaten voor de watermolen, een aanbod gekregen. Dat me niet beviel. Het was mijn eerste weigering, dus geen vuiltje aan de lucht. Dacht ik…

Maar helaas: de beoordeling of mijn weigering gegrond was, zou drie weken in beslag nemen. Al die tijd zou mijn inschrijving niet op de lijst staan.
Precies in de periode dat de selectie van kandidaten voor de watermolen zou plaatsvinden.

Het zag er niet goed uit… ik dacht: dit gaat helemaal mis.

Nog steeds ging ik iedere dag even zitten, nam mijn tekst in gedachten en riep het geluksgevoel op.
Erop vertrouwend dat, als het niet de watermolen zou worden, er op tijd een andere plek zou komen die me hetzelfde gevoel zou geven. Je moet de wegen van het Universum niet dichttimmeren, had ik gelezen.

Ik nam daarnaast nog wel acties:

• zo belde ik de verantwoordelijke wethouder, om te zeggen dat ik het systeem in dit geval niet eerlijk vond. (Ik kwam niet verder dan de secretaresse – maar om even aan te geven hoe gedreven en gefocused ik was.)
• Ik belde de ambtenaar die de selectie ging maken voor de appartementen in de watermolen. Ze bevestigde dat mijn inschrijving niet meer op de lijst stond. Na uitleg van de situatie adviseerde ze me een brief te schrijven, en ze beloofde deze brief naast de kandidatenlijst te houden.

Ze hield haar woord.

En zo kreeg ik mijn droom-appartement:

• met uitzicht op het stadspark zie ik de seizoenen wisselen
• vlakbij het centrum
• mijn zolder bleek vijf keer zo groot te zijn als die van de buren: genoeg ruimte voor opslag en hobby’s.
• Ingangsdatum contract: 15 juni. Wonderlijk, toch?

Terugkijkend denk ik dat niet alleen het stellen van heldere doelen en het herhalen van mijn wensen de ‘truc’ was.
Een belangrijk deel is het geluksgevoel oproepen, en erop vertrouwen dat het Universum de kansen laat zien.
Welke ik vervolgens wel zelf moest pakken.
Maar omdat ik zo gedreven en gefocused was kon ik er, boordevol energie, helemaal voor gaan.

Dàt is hoe ‘Magie werkt’.

En jij?
Hoe heb jij je droomdoel(en) gerealiseerd?
Ik zou het leuk vinden als je reageert onder dit blog.

Reageren? (verschijnt ook op facebook)

reacties (liever niet op facebook? reageer onder het facebookveld)